در پاسخ آکادمیک به این نیاز بود که ایده‌ی «مطالعه‌ی طرح‌ریزی استراتژی ملّی انرژی جمهوری اسلامی ایران» پرورده گردید و به عنوان یک بررسی اولیه و مقدماتی در روش‌شناسی طرح‌ریزی استراتژی ملّی انرژی نگارش یافت.

مجید صحراگرد، در این مطالعه، در صدد بومی سازی تصمیم‌سازی استراتژیک در حوزه‌ی انرژی، در میان متخصصان انرژی است، زیرا در واقع دیگر نمی‌توان منتظر متخصصان و اهل فن در علوم انسانی برای سیاست‌گذاری در حوزه‌ی انرژی بود و بایستی این تخصص در مطالعات میان رشته‌ای، در بین دانشمندان بخش‌های مختلف انرژی، بومی و نهادینه شود.

یکی از اقدامات ساختاری دولت نهم، انحلال سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، و جایگزین نمودن معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی بود. برای تحلیل این اقدام و تبیین ابعاد موضوع برنامه‌ریزی در سطح ملی و نهادهای مربوطه، به سراغ حسن عباسی رفتیم. برنامه‌ریزی ملی، از مقولات علوم استراتژیک است و توقع یک تحلیل استراتژیک از یک اصلاح ساختاری در این حوزه، از سوی یک کارشناس دانش دکترینولوژی طبیعی است. مسأله این است: نظام برنامه‌ریزی استراتژیک کشور چه روندی را طی نموده و اکنون در چه شرایطی است، و افق آینده‌ی آن کجاست! برنامه‌ریزی ملی بستگی به محیط‌شناسی و موقعیت‌شناسی جامعه‌ای دارد که مقرر است برای آن برنامه‌ریزی شود. در حال حاضر که در آستانه‌ی دهه‌ی چهارم حیات جمهوری اسلامی هستیم، موقعیت استراتژیک کشور در برنامه‌ریزی ملی چیست؟