هر اقدامی بر تصمیمی استوار است. انسان در زندگی خود تصمیمات بی‌شماری اتخاذ می‌کند. اما هر تصمیمی، فرایندی برای ساخت طی می‌کند که به آن تصمیم‌سازی گفته می‌شود. در دنیای پیچیده با متغیرهای مختلف، تصمیم‌گیری حرفه‌ای نیاز به تصمیم‌سازی حرفه‌ای و آگاهانه دارد. بهترین زمان برای آموزش و تمرین فرایند اتخاذ تصمیم، در دوران کودکی و نوجوانی است که هنوز مسئولیت خاصی متوجه انسان نیست. چه بسیار افرادی که این دوره را به طور مناسب طی نکرده و در بزرگسالی ضمن مسئولیت اجتماعی که دارند هم‌چنان در حال تجربه‌ی تصمیم هستند، غافل از آن‌که دیگر دیر شده است و مشکلات و تبعات متعددی را متوجه خود و جامعه می‌کنند. «دکترین و استراتژی برای کودکان و نوجوانان» پاسخ به این نیاز تربیتی است.
اکنون در جهان «فلسفه برای کودکان» پدیده‌ی شناخته‌شده‌ای است. کشورهای متعددی مانند فرانسه، انگلیس، آمریکا، کانادا، فنلاند، آلمان، برزیل و … روی آن کار کرده‌اند. در ایران هم چند سالی است این موضوع مطرح شده است، البته با تذکرات چند باره‌ی رهبر معظم انقلاب. هدف فلسفه برای کودکان، پرورش بعد تفکر در روند رشد کودکان است؛ مبتنی بر چهارچوب ذهن پروار، ظرفیت کودکان امروز به گونه‌ای شده است که امکان طرح مباحث استدلالی برای پرورش تفکر وجود دارد. در این راستا، در ایران اسلامی با توجه به بن‌مایه‌های قرآنی و حکمی، فراتر از فلسفه برای کودکان، حکمت برای کودکان موضوعیت دارد. دوره‌ی «استراتژی برای کودکان و نوجوانان» بر اساس فلسفه و حکمت برای کودکان و نوجوانان طراحی شده است.
«رسانه»، رکن اساسی جامعه‌سازی در دوران کنونی است. ظرفیت بسیار بالای رسانه توانسته است برای حوزه‌های مختلف جامعه امکانات فراوانی را ایجاد نماید. مهمترین کارکرد آن در این زمینه، فراهم نمودن امکان عمومی‌سازی و زمینه‌سازی برای ایجاد حوزه‌های غیررسمی است. «علم عمومی»، «سیاست عمومی»، «دیپلماسی عمومی»، «فرهنگ عمومی»، و حوزه‌هایی از این دست، تا حد زیادی رهین رسانه‌های عمومی هستند. امروزه آن‌چه تحت عنوان سرگرمی Entertainment از آن یاد می‌شود تلفیقی از ظرفیت رسانه، هنر، و حوزه‌های دیگر است که توانسته از ترکیب آنها، امکانات فرهنگی جدیدی را به جامعه ارائه کند. سیستم انترتینمنت، متولی ایجاد فرح و لحظات خوش برای مردم است، اما امتزاج آن با سیاست، اطلاعات، اقتصاد، و … مفاهیم جدیدی را ایجاد کرده است مانند Politotainment, Infotainment, Econotainment, …. در این میان، از جمله میدان‌های جدید تعریف شده توسط سیستم سرگرمی و تفریح، «اجوتینمنت» Edutainment است.
اجوتینمنت یا «تربیت تفریحی/تفریح تربیتی» روشی است که می‌توان از طریق آن، تربیت کودکان را از محافل و مجاری رسمی به حوزه‌های غیررسمی و عمومی کشاند. «تربیت عمومی» از نخستین حوزه‌های اجتماعی است که کودکان با آن سر و کار پیدا می‌کنند. فیلم‌ها، پویانمایی‌ها، بازی‌های رایانه‌ای، و … در این راستا قابل ارزیابی هستند. از این رو، انترتینمنت، و شقوق و مصادیق آن را صرفاً نمی‌توان عامل سرگرم‌کننده برای کودکان دانست، بلکه امتزاج آن با پیام و رسانه، سرگرمی را از سویی به «تفریح تربیتی» تبدیل کرده و از سوی دیگر، کارگزاران تربیتی، از ظرفیت صنعت سرگرمی و انترتینمنت استفاده کرده و «تربیت تفریحی» را سرلوحه‌ی کار خود قرار دهند. در این زمینه، بسیاری از استادان فلسفه در دانشگاه‌های مطرح جهان، کتب متعددی درباره‌ی وجود فلسفه در آثار سینمایی و پویانمایی نوشته‌اند. چنین توجهی به سرگرمی در سطحی که فلسفه با آن تلفیق شده باشد، کارگزاران فرهنگی را بر آن داشته است تا به «اجوتینمنت» از منظر معرفتی و تربیتی نگریسته، و ضمن هوشیاری، از چنین ظرفیتی حداکثر استفاده را ببرند.
بر همین اساس، پایگاه «کودکان استراتژیست» نخستین پایگاه «تربیت تفریحی» در جمهوری اسلامی ایران است که تلاش دارد تا با استفاده از ظرفیت سرگرمی، تربیت عمومی کودکان را ارتقاء و تعالی دهد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.