جهان امروز، عصر روند تحولات پرشتاب است؛ بیش از همه، عرصه‌های تصمیم‌سازی و سیاست‌گذاری تاثیر گذارده است. این عصر، دوره‌ی «انطباق حداکثری» تصمیم‌های حوزه‌های مختلف، در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر است. در گذشته،‌ تصمیم‌های هر حوزه، می‌توانست «نسبتاً» مجزا اخذ شود و تداخل آن‌ها با یکدیگر بسیار محدود بود. هرچند تاثیر آن‌ها بر همدیگر در میان‌مدت و دراز مدت غیرقابل کتمان می‌نمود. این اختلاط و انطباق و یا بعضاً هم‌پوشی سیاست‌ها و تصمیم‌های حوزه‌های مختلف، ضرورت روزافزون سیاست‌گذاری منسجم را نمایان ساخته است.

دانش استراتژی و هنر طرح‌ریزی استراتژیک، دانش پاسخ به نیاز سیاست‌گذاری منسجم در جوامع مختلف است. حوزه‌ی انرژی نیز از این نیاز مستثنی نیست. تنوع و تکثر گونه‌های انرژی، منابع متنوع آن، سازمان‌های گوناگون متولی و درگیر در تولید و عرضه‌ی آن؛ و کارکردها و کاربردهای متنوع انرژی، این حوزه را به یکی از چالش برانگیزترین حوزه‌های تصمیم‌سازی در ایران و جهان بدل نموده است. تصمیم‌سازی انحصاری مربوط به حوزه‌ی خود انرژی و نهادهای مرتبط، و تصمیم‌سازی عمومی مربوط به کل جامعه، که از انرژی منتفع می‌شوند.

در پاسخ آکادمیک به این نیاز بود که ایده‌ی «مطالعه‌ی طرح‌ریزی استراتژی ملّی انرژی جمهوری اسلامی ایران» پرورده گردید و به عنوان یک بررسی اولیه و مقدماتی در روش‌شناسی طرح‌ریزی استراتژی ملّی انرژی نگارش یافت.

این تلاش، درصدد بومی‌سازی تصمیم‌سازی استراتژیک در حوزه‌ی انرژی است. زیرا دیگر نمی‌توان منتظر متخصصان و اهل فن در علوم انسانی برای سیاست‌گذاری در حوزه‌ی انرژی بود و بایستی این تخصص در مطالعات میان رشته‌ای، در بین دانشمندان بخش‌های مختلف انرژی، بومی و نهادینه شود. اینکه این نوشتار تا چه حد در این زمینه موفق بوده است، منوط به ارزیابی اهل فن است.

[download id=”543″]